Maar eigenlijk niet echt iets om blij van te worden. Richard zeker niet.... Het gaat om een bestaand pension, dat pension waarvan de eigenaar nog niet zeker wist of ie het wel of niet zou gaan verhuren. Voor 1500 euro per maand en overname van de zaak en inboedel voor 150.000 euro. Hoop centen dus. Voor zes kamers. En waarschijnlijk draait zijn hele zaak om het internetcafe dat erbij zit.
Ik zie er nog wel wat in, want je hoeft het internetgebeuren er niet bij te doen en het heeft best een mooi dakterras voor onze "mezzeria", maar als Richard het niet ziet zitten, dan houdt het waarschijnlijk toch op. We moeten er allebei enthousiast over zijn.
We zouden er niks meer aan hoeven doen, het is kant en klaar, vergunningen zouden in een maand geregeld kunnen zijn en hij heeft in twintig jaar een grote klantenkring opgebouwd (niet dat dat iets garandeert).
Ik weet dat het een hoop geld is, maar ook deze eigenaar is erg meegaand en wil een regeling treffen. Wat mij betreft gaan we kijken, maar Richard weet het al...het wordt het niet.
Normaal zou ik gaan bekvechten tot "ik mijn zin heb" zoals Richard dat noemt, maar in dit geval gaat het om onze toekomst en daar moeten we echt allebei achter staan. (Ik noem het trouwens "discussiëren en beargumenteren, waarna Richard vaak een ander inzicht krijgt" hahahahaha)
Ik kan wel vertellen dat we inmiddels zoveel kaarten en boeken en andere spullen verkocht hebben dat we al honderden euro's bij elkaar hebben....mooi voor het vertaalbureau ofzo.
Ontzettend bedankt allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten