Zitten we dan....in een nat Nederland....

Na onze welverdiende vakantie van drie weken op "ons" eiland Rhodos zitten we weer in een koud en nat Nederland. Te wachten op bericht van de makelaar. Helaas hebben in die drie weken nog niks concreets. We waren dichtbij ons droompand, maar de eigenaresse stelde nogal onmogelijke voorwaarden waar ze tot nu toe nog niet van is teruggekomen.
Misschien dat dat nog gebeurt, maar ik vrees het ergste.
Zaterdagavond kwam de makelaar nog even langs in ons appartement en hebben we via internet nog wat opties bekeken. Jammergenoeg kunnen we niet zelf op onderzoek uitgaan. Maar ze weet nu wat we willen en wat we financieel kunnen. Ze zou voor ons gaan kijken in een huurpand in de oude stad waar de eigenaar geen sleutelgeld vraagt, maar waar wel het e.e.a. moet worden opgeknapt. Het is nu dinsdag en nu baal ik ervan dat we niet meer op Rhodos zitten om zelf even heen en weer te gaan. Het verplichte wachten is echt vreselijk.

Maar ook omdat deze vakantie meer was dan alleen maar een vakantie -je gaat er toch min of meer van uit dat je alleen nog maar naar Nederland teruggaat om te pakken- is het emotioneel een flinke opgave om hier te zitten. Tuurlijk kun je alle cliches erop loslaten...je hebt het toch goed, je bent gezond, je hebt een mooi huis enz. enz. maar toch zit je met je hoofd al in Griekenland. Je weet wat je wil, maar het kan nog niet, dat is erg frustrerend.
Maar ach....ik heb het idd goed en ik heb alweer lekker gescrapt....Phaidra zit aan de overkant van de straat op school dus ik hoef geen kwartier meer te lopen...wat zeur ik nou???